ដោយ ៖ ជាតិ
អាទិភាពដែលបង្ហាញ សញ្ញាឱ្យមជ្ឈដ្ឋានជាតិនិងអន្តរ ជាតិមើលឃើញពីការរីកចម្រើន ក្រោមគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ចនៅកម្ពុជារួម មានចំណូលដែលបានមកពី វិស័យទេសចរណ៍, វិស័យ សំណង់ដែលរំលេចឱ្យឃើញនូវ អគារប្រណីតតូច-ធំ និងវិស័យ វាយនភ័ណ្ឌកាត់ដេរ ដែលគ្រប ដណ្តប់នៅរាជធានីនិងបណ្តា ខេត្តមួយចំនួន ។ ទោះបីវិស័យ ទាំង ៣ ហាក់ស្តែងឱ្យឃើញពី កំណើនសេដ្ឋកិច្ចប៉ុន្តែកម្រិតជីវ ភាពដែលយុវជនកម្ពុជាប្រមាណ ២លាននាក់ ទទួលបានលើ វិស័យទាំង៣ហាក់ពុំបានទទួល ផលដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍សង្គមគ្រួសារ ឱ្យមានស្ថានភាពចាកចេញពី ភាពក្រីក្របាននោះឡើយលើក លែងជាថៅកែរោងចក្រម្ចាស់ សំណង់ ឬអ្នកម៉ៅការ និង ម្ចាស់សណ្ឋាគារ ឬផ្ទះសំណាក់ ប៉ុណ្ណោះដែលបានអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួន ឱ្យលេចធ្លោក្នុងសង្គមអភិវឌ្ឍន៍ នេះបាន ។
វាពិតជាមានការលំបាក ណាស់ក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍កសិកិរ នៅកម្ពុជាភាគច្រើនឱ្យដើរ ចេញពីភាពក្រីក្រ ស្របពេល ដែលតម្រូវការកសិផលត្រូវនាំ ចូលពីប្រទេសជិតខាងរួមមាន ជីគ្រប់ប្រភេទនិងថ្នាំកំចាត់សត្វ ល្អិត ដែលមានតម្លៃខ្ពស់ ដោយ ពុំមានតុល្យភាពទៅនឹងតម្លៃ ផលិតផលដែលកសិករលក់ ចេញនោះឡើយ ។ ម្យ៉ាងវិញ ទៀតថាមពលប្រេងឥន្ទនៈដែល ជំនួយដល់កម្លាំងអូសទាញភ្ជួរ រាស់និងដឹកជញ្ជូនក៏នៅតែមាន តម្លៃថ្លៃជាងប្រទេសជិតខាង ថែមទៀត ទីបំផុតកម្លាំងស្នូល ជាយុវជននៅតាមជនបទត្រូវ បង្ខំចិត្តធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើ ការនៅប្រទេសកូរ៉េ ប្រទេស ថៃ និងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ដែល ទូរលេខបឋមអាចកើនដល់ ជាង មួយលាននាក់ ។
ដោយសារវិបត្តិចំណាក ស្រុកនេះហើយ ទើបកសិករ ភាគច្រើនហាក់បាត់បង់កម្លាំង ធ្វើស្រែតាមទម្លាប់ដោយប្រើ ពេលសាបដកស្ទូងមកធ្វើស្រូវ ពង្រាស់ទោះដឹងថាទទួលបាន ផលស្តួចស្តើងក្តី ។ ទីបំផុត កសិករភាគច្រើនត្រូវរស់ពឹង ផ្អែកតែទៅលើប្រាក់បញ្ញើដែល កូនធ្វើចំណាកស្រុកដើម្បីយក មកបង្គ្រប់ក្រពះពីមួយឆ្នាំទៅ មួយឆ្នាំតែប៉ុណ្ណោះ ។ ដោយ ពុំទាន់គិតដល់ក្រុមគ្រួសារកសិ ករដែលធ្វើចំណាកស្រុកខ្លះជួប ហានិភ័យផ្សេងៗគឺក្រុមគ្រួសារ នោះតែងបង្ខំចិត្តលក់ដីកេរស៊ី អស់ ហើយបន្តធ្វើចំណាកស្រុក នៅក្នុងប្រទេសដើម្បីស្វែងរក លំនៅដ្ឋានថ្មីទោះដឹងថា ជា ករណីបំពានច្បាប់រដ្ឋក៏ដោយ ។
ការរៀបរាប់ពីរបត់រស់នៅ ដើម្បីតែក្រពះ វាគ្រាន់តែជា ជ្រុងមួយដែលកសិករខ្មែរជួប ប្រទះ ដោយរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះបញ្ហាវិបត្តិដីធ្លីស្ថិតក្នុង ចំណុចក្តៅដែលរាជរដ្ឋាភិបាល ពុំអាចស្វែងរកដំណោះស្រាយ ដើម្បីបញ្ចប់បាននៅឡើយ បើ ទោះជាមានគោលនយោបាយ ស្ថិតក្រោមការបែងចែកដីសម្ប ទានសង្គមកិច្ចក៏ពិតមែន ។
ដើម្បីធានាបញ្ចប់ឱ្យពលរដ្ឋ ឈប់ធ្វើចំណាកស្រុកដោយសារ តែវិបត្តិនៃសង្គ្រាមក្រពះបានគឺ តម្រូវឱ្យអ្នកមានប្រាក់នៅស្រុក ខ្មែរចូលរួមបង្កើតមុខរបរដើម្បី បង្កើនការងារតាមរយៈសិប្បកម្មឧស្សាហកម្មខ្នាតតូចមធ្យម និងខ្នាតធំដែលមានវិសាលភាព គ្របដណ្តប់លើផ្ទៃប្រទេសបាន នោះ បញ្ហាទាំងប៉ុន្មានដែល តែងតែរាលដាលមិនចេះចប់ គឺពិតជាអាចគាប់ប្រសើរឡើង វិញជាក់ជាមិនខាន ។ ព្រោះ បើក្រពះស្រេកឃ្លានហើយគ្មាន អំណាចអ្វីអាចទប់ស្កាត់មិនឱ្យ កើតមានបញ្ហារំលោភបំពាន ច្បាប់រដ្ឋបាននោះឡើយ ដោយ រួមបញ្ចូលទាំងអំពើចោរកម្ម ថែមទៀតផង ៕
